Hoi An en Omgeving

Hoi An en omgeving, 15 en 16 maart,

Vanmorgen eerst de was weggebracht en meteen de scooter van de wasvrouw voor 4 dagen gehuurd, hier kan alles. Je hoeft niets te laten zien, je betaald gewoon 3 euro huur per dag, rijd weg en iedereen zwaait je na.

Richting de zee gereden, na een tijdje kwamen we langs en bouw op, hier werken de vrouwen net zo goed als de mannen in de bouw.  De mannen waren aan het stucadoren en de vrouwen maakten cement. De vrouwen riepen dat we moesten stoppen, wat bleek ze vonden Wim helemaal geweldig, ik moest van de scooter af en een vrouw sprong meteen achterop en hield Wim stevig vast. Ze wilde hem wel van mij hebben, nou gaat dat net iets te ver, maar Wim ging wel mee stucadoren. Inmiddels kwam een man die ons fototoestel wilde hebben, ik gaf het hem en hij begon allemaal foto’s van mij te maken, slaat natuurlijk nergens op want hij heeft er niets aan en ik kan ze weer wissen. Maar het was echt leuk om te zien dat zij zo’n lol met elkaar beleven                                        

                                  . 

S’middags bij het hotel tijdens de lokale markt een lampionnetje gemaakt, is moeilijker dank je denkt, maar goeie therapie en rustgevend!!

S’avonds in een bar Amerikanen ontmoet die hier voor hun werk zijn, ze moeten voor google en you tube het net hier uitbreiden. Was erg makkelijk want bij alles wat we dronken zeiden zij: Google pays. Nou prima, wij maken altijd gebruik van google dus nu krijgen we er eens wat van terug!!

Zondag 16 maart, vanmorgen met de lokale veerboot helemaal volgestouwd met scooters en mensen naar de overkant gegaan. Een prachtig eiland waar alles nog ongerept is. De koeien lopen op de weg, bij elk huisje staat een stal met koeien. We kwamen over een bruggetje en in het water stond een meisje die riep of we bij haar iets wilden drinken, ze nam ons mee naar hele kleine huisjes op het water, door de gevlochten vloer zag je het water, we waren er niet zeker van dat de vloer het gewicht van Wim kon houden maar hebben het erop gewaagd. Het ging goed al waren er momenten dat we dachten zo de rivier in te storten met huis en al.

De volgende die stond te roepen was een vrouw die vroeg of we wilden zien hoe ze kleden maken die hier overal in de huizen op de grond liggen, komen we in een weverij terecht waar 6 weefmachines staan. 

Na veel kleine straatjes hebben we de veerboot weer gevonden gaan we terug.

Aangekomen in Hoi An is er achter ons hotel een bruiloft en nieuwsgierig als wij zijn rijden we met de scooter de tent nog net niet in. De bruidegom komt meteen vragen of we met hun willen eten en drinken om te toosten op hun huwelijk. Nu kunnen wij dit niet weigeren, we willen ze niet beledigen. Er is een broer die goed Engels kan en hij heeft alles uitgelegd van de ceremonie, heel speciaal.  Bij iedere slok die je neemt wordt geproost. Het bruidspaar beschouwd ons na een kwartier als vrienden en we worden uitgenodigd voor het feest vanavond, we zullen zien wat we doen.  Gelijk met ons gaat de bruid ook weg, springt bij haar zus achterop de fiets en weg zijn ze.

Omdat we het zonde vinden om geen gebruik te maken van het prachtige zwembad bij ons hotel hebben we daar de rest van de middag doorgebracht, echt zondag!!!

We moeten ook rusten, morgen krijgen we Vietnamese kookles (ook Wim)!!

Bedankt voor jullie berichtjes en tot het volgende verslag,

Wim en Monica