Bukit lawang

Bukit Lawang.

Na de reisdag van gisteren zijn we aangekomen in Bukit Lawang , het is maar 61km van Medan maar de wegen zijn slecht en het is erg druk dus we hebben er 4 uur over gedaan, maar dan heb je ook wat: de Jungle.

De eerste indruk is geweldig.  Het is een klein dorp met een heel smal paadje aan een rivier. De restaurantjes kijken uit op de rivier en eromheen alleen maar jungle, prachtig. We zitten in hotel Orangutan http://www.hotelorangutan.com , hoe toepasselijk omdat hier de orang-oetangs nog in het wild leven.  De hotels hier zijn allemaal  backpackers onderkomens dus erg gezellig en je heb meteen aanspraak.  De douche is koud, maar dat schijnt goed te zijn voor je huid ha ha, we klagen niet.

Vanmorgen zijn we gewekt door apen die over het dak heen rennen en het is een dak van ijzeren platen dus het is een herrie van jewelste en je schrikt je elke keer weer kapot. Je mag ook niets buiten laten liggen en als je de kamer uitgaat moet je ramen en deuren sluiten want ze komen anders naar binnen en kunnen spullen weghalen.  Terwijl ik dit schrijf springt er een aap op het balkon, ik vlieg naar binnen en ga aan de tafel voor het raam zitten, gaat die aap aan de andere kant zitten, komisch maar ik ben blij dat ik binnen zit, bbbrrrr.

Vandaag zijn we  de jungle/tropisch regenwoud ingegaan voor een trekking van 6-7uur op zoek naar de orang-oetangs die hier nog in het wild leven, de regering heeft dit gebied beschermd voor deze dieren.  We wisten niet of het met Wim ging lukken om deze tocht te doen dus we zijn eraan begonnen,  gaat het niet draaien we om. Er gaat een extra gids mee die achter Wim blijft om te helpen  want er zijn hier geen paden je moet echt overal door, over en omheen het is tenslotte jungle.

De gidsen moeten hier echt zoeken naar de dieren maar na 2 uur lopen zagen we de eerste: een mannetje.  Vervolgens was er vers fruit, heerlijk.

Later op de dag hebben we op een verschillende plaatsen nog een paar van deze prachtige dieren gezien, heel bijzonder. De orang-oetangs leven alleen en de jongen blijven tot 7-8 jaar bij hun moeder. 

Aan het eind van de tocht kwamen we bij de Bohorok rivier uit, hier moesten we oversteken, maar onze voeten zijn niet gemaakt om op die stenen te lopen dus we hebben ons maar laten vallen en zijn gaan zwemmen, waren we ook meteen weer afgekoeld. De terugweg ging raftend over de rivier, een hele beleving. Het was echt een geweldige dag, zo vreselijk bijzonder.

Mensen wat is de wereld toch mooi.

Bedankt dat jullie ons volgen en voor de lieve berichtjes,

Xxx Wim en Monica

p.s. morgen en overmorgen hebben we dan een eindelijk scooter gehuurd, We hebben een dag bijgeboekt hier!!!